مطلبی از کتاب بومها و آدمها

داستان هد هد تیزبین و جغدهای کور انتخاب شده از کتاب بومها و آدمها

«وقتی هدهدی تیزبین در میان بومها می افتد و به ناچار شب را در بین جغدهایی که به کور بودن در روز مشهورند، سپری می کند، هنگام عزیمت در صبح روز بعد، با این خطاب بومها روبرو می شود که این چه بدعتی است که تو می آوری؟ چه عمل  ابلهانه ای! مگر در روز هم کسی حرکت می کند؟ روز که همه جا تاریک است و چشم، چشم را نمی بیند!! هدهد بی خبر از همه جا جواب می دهد: عجب حرفی می زنید، چطور روز تاریک است؟ همه حرکتها و کارها که در روز انجام می شود و نور خورشید در همه جا می تابد. از جغدها انکار که در روز کسی نمی بیند و از هدهد اصرار که همه چیز در روز دیده می شود. سرانجام بومها به طرف او هجوم می آورند که این مرغ که نمونه کوری است، دم از بینایی می زند! و با منقال و چنگال می افتند به جان او. بخصوص ضربه ها بر چشم فرود می آید. دشنام می دادند و می گفتند که ای روزبین! زیرا که “روزکوری” در نزد ایشان هنر بود. هدهد می بیند که دارد کور می شود و جانش نیز در خطر است؛ جز این چاره ای نمی بیند که چشمهایش را برهم بگذارد و بگوید: من نیز به درجه شما رسیدم و کور گشتم. آنگاه دست از او برمی دارند و او تا زنده است، چنین وانمود میهکند که نابیناست.»

============================================

• نویسنده: شهاب سروردی (شیخ اشراق شهاب الدین سهروردی)

• برگرفته از کتاب بومها و آدمها

• به نگارش : محمّد علی اسلامی ندوشن

    با انتخاب دکتر یاوریان به عنوان مربی خود:

  قایق بادبانی زندگی خود را در تلاطم امواج روزگار با لذت و اطمینان تا ساحل آرامش مطلوب به پیش برانید.

• از وبلاگ اروند

============================================