طرحواره‌درمانی، یک شیوه‌ی درمانی است که توسط جفری یانگ برای درمان اختلالات شخصیتی و نیز دیگر اختلالات مزمن ذهنی توسعه پیدا کرده است.
چهار مفهوم اساسی در تکنیک‌های طرحواره‌درمانی شامل "طرحواره‌ی ناسازگار اولیه"، "سبک مقابله‌کننده"، "احتیاجات هیجانی و احساسی" و "حالات خلقی متفاوت" می‌باشد.
اکنون از طرحواره‌درمانی در زوج‌درمانی نیز استفاده می‌شود، به عنوان نوعی مشاوره در رابطه، به هر یک از شرکا کمک می‌کند تا تله ذهنی خود را بشناسند و ببیند چگونه باعث درگیری و بهم خوردن رابطه می‌شود.
این آزمون، دارای ۹۰ سوال است و 18 طرحواره‌ی ناسازگار را در 5 حوزه بررسی می‌کند.
لطفا هر جمله را با دقت بخوانید و ببینید تا چه حد توصیف درستی از شما به دست می‌دهد.
پاسخ‌های آزمون بر روی مقیاس 6 درجه ای (کاملاً درست، تقریبا درست، اندکی درست، بیشتر درست است تا غلط، تقریبا غلط و کاملاً غلط) تنظیم شده است.
انجام آزمون حدود ۲۰ دقیقه زمان می‌گیرد و لازم هست به همه سوالات پاسخ دهید.
پیشنهاد می‌شود اگر از گوشی موبایل استفاده می‌کنید، گوشی را افقی بگیرید.
شخصیت یک سری از ویژگی های آدمی است که در طول زمان پایدار می ماند. وقتی می گوییم فلانی شخصیت مهربانی دارد منظورمان این است که او در بیشتر زمان ها و تقریبا همیشه مهربان است.
پرسشنامه NEOPI-R یکی از آزمون های شخصیتی است که بر اساس تحلیل عوامل ساخته شده است و از جدیدترین ابزارها در زمینه شخصیت است که توسط مک کری و کوستا در سال ۱۹۸۵ تحت عنوان پرسشنامه شخصیتی NEO معرفی شد.
این آزمون، فرم کوتاه 60 سوالی می باشد که 5 عامل شخصیت را می سنجد.
پنج عامل اصلی شخصیت عبارتند از : روان نژندی ، برونگرایی ، انعطاف پذیری ، دلپذیر بودن ، مسئولیت پذیری و با وجدان بودن.
یادتان باشد که معمولا هر چه نمره شما و همسرتان به هم شبیه تر باشد، شما بهتر با هم کنار می آیید. البته مسلما همیشه هم این طور نیست!
پاسخ‌های آزمون بر روی مقیاس ۵ درجه ای (کاملاً موافقم، موافقم ، تا حدودی، مخالفم و کاملاً مخالفم) تنظیم شده است.
انجام آزمون حدود 15 دقیقه زمان می‌گیرد و لازم هست به همه سوالات پاسخ دهید.
پیشنهاد می‌شود اگر از گوشی موبایل استفاده می‌کنید، گوشی را افقی بگیرید.
باشگاه نشست های هفتگی گروه نیک اندیشان در راستای هدف گروه نیک اندیشان که تعالی خویش (رشد فردی) است جهت برگزاری نشستی در هر هفته سه شنبه ها ساعت ۶ بعد از ظهر با حضور فقط همراهان گروه نیک اندیشان تشکیل شده است.
باشگاه نشست های هفتگی گروه نیک اندیشان ، باشگاه اصلی گروه می باشد و از طریق آن ، گروه بقا می یابد.
برنامه نشست ها: – یک کتاب توسط یکی ازهمراهان معرفی می گردد(۲۰ دقیقه).
– یکی از همراهان جملات زیبایی از بزرگان یا شعری سروده خود بیان می دارد(۱۰ دقیقه).
– در زمینه موضوع خاصی گفت و نیوش ( مباحثه) آزاد صورت می گیرد(یک ساعت و نیم).
در این راستا؛ – تبادل افکار و اطلاعات انجام می شود. – همراهان جدید با گروه آشنا می شوند. – همراهان با همدیگر بیشتر آشنا شده و انس می گیرند.
تمرین مسوولیت پذیری
تمرین آداب معاشرت
تمرین آداب گفت و نیوش
….
و بدین طریق رشد و ارتقای فردی که هدف اصلی گروه و رشد ارتباطات و تبادل اطلاعات که هدف جنبی گروه است، تحقق می یابد.
امید است که با تشکیل مستمر و منظم این نشست ها، گروه توسعه پیدا کرده و برای رسیدن به تعالی همراهان مفید باشد.
آیا تا به حال برای پیاده روی بیرون رفته اید و لحظه ای خود را گم کرده اید، و هنگامی که به خانه برگشته اید احساس می کنید ذهن شما پاک شده است؟ مثل اینکه جواب همه مشکلات خود را فهمیده اید؟
من اغلب بین “مدیتیشن” و “فعالیت تکراری و تسکین دهنده راندن دوچرخه در جاده” ، یا بین “مراقبه” و “تمرکز مطلق “در حال حاضر بودن” در دوچرخه سواری کوهستان”، مقایسه های غیرمعمول داشته ام. همکار من، سیمون جولیانی ، یک بار به من گفت: “اگر می خواهم به چیزی فکر کنم ، در جاده دوچرخه سواری می کنم و اگر می خواهم برای مدتی فراموش کنم ، بر روی جاده خاکی دوچرخه سواری می کنم.”
آیا مراقبه و دوچرخه سواری در کمک به دستیابی آنچه که می خواهیم مشابه هستند؟ آیا دوچرخه سواری می تواند در رسیدن به «ذهن آگاهی» (mindfulness) به ما کمک کند؟
چرا مدیتیشن (مراقبه)؟
“اگر می خواهید ذهن خود را درک کنید ، بنشینید و آن را مشاهده کنید.”
آناگاریکا مونیندرا – گوروی مراقبه
کلمه مدیتیشن از ریشه زبان هند-اروپایی(زبان هایی که در سرزمین های بین هند و اروپا رایج بوده مثل زبان سانسکریت) از واژه “med” گرفته شده است که به معنی “انجام اقدامات مناسب” است. در لاتین ، این کلمه از “meditari” – “فکر کردن” ، “ساکن شدن” یا “تمرین ذهنی” مشتق می شود. اگرچه تعریف دقیق مدیتیشن دشوار است، اغلب با حالت هوشیاری همراه است که دربردارنده وضوح، آگاهی، مثبت بودن، ذهن آگاهی، انرژی و آرامش درونی است.
کاملاً ساده ، مراقبه به ما امکان می دهد خودمان را بفهمیم. با مراقبه ، می توانیم ببینیم چه چیزی رنج را در زندگی ما ایجاد می کند و چه چیزی باعث خوشبختی و آرامش می شود. با دیدن این موارد می توانیم انتخاب بهتری انجام دهیم. و وقتی ما انتخاب های بهتری انجام می دهیم شادتر می شویم.
بدون نوعی از درون نگری ، ما به احتمال زیاد می توانیم مطابق آنچه فکر و احساسات در ذهن ماست عمل کنیم. با مدیتیشن شروع به مشاهده آن افکار و احساسات خاص می کنیم و حضور آنها را تشخیص می دهیم. پس از آگاهی ، ما فضا و فرصتی را برای تغییر شیوه احساس و عمل خود داریم. این امکان برای ما فراهم می شود که خود بپرسیم: “آیا می خواهم این احساس یا هیجانات را ایجاد و دنبال کنم؟” یا: “آیا می خواهم اجازه دهم که آن از بین برود؟”
در حالی که محققان هنوز باید کارهای بسیاری انجام دهند تا مزایای مدیتیشن را درک کنند ، علائم امیدوار کننده ای وجود دارد. به عنوان مثال ، در سال ۲۰۱۳ ، محققان آمریکا از اسکن MRI استفاده کردند تا نشان دهند کسانی که “ذهن آگاهی” را تمرین می کنند می توانند دارای مغزی آرام تر ، کم فشار تر و حافظه بهتر ، آگاهی ، تمرکز و تصمیم گیری برتری باشند.
دکتر راسل آسلسون یک متخصص بازنشسته عصب شناسی در کلرادو اسپرینگز است که علاقه مند به تغییرات ساختاری است که در نتیجه مدیتیشن در مغز اتفاق می افتد. او همچنین یک دوچرخه سوار مشتاق هست.
در کالج فلسفه تحصیل کرد، یوگا را تمرین کرد و به قول خودش “به ادیان شرقی علاقه داشت”. او همیشه یک ورزشکار بوده است و مسابقات اسکی کراس کشور و مسابقات جاده ای را با هم ترکیب کرده است. این ترکیب التقاطی فعالیت ها او را به تحقق جالبی سوق داد.
دکتر آسلسون می گوید: ” تا همین اواخر ، در ۱۵-۲۰ سال گذشته من نمی فهمیدم که چگونه همه این مسائل با هم یکی هستند.” “من متوجه شدم که وقتی اسکی می کردم یا دوچرخه سواری در کوه می کردم ، آنها ذهن شما را به همان حالت مراقبه نشسته معمول می کشاند.
“دلیل بسیاری از آن، به دلیل تمرکزی است که برای هر یک از این موارد لازم است.”
مراقبه و دوچرخه سواری
حس کنجکاوی من در مورد ارتباط بین دوچرخه سواری و مراقبه باعث شد تا من با دکتر پاتریک مک کارتی ، انسان شناس مستقر در دانشگاه کیوتو در ژاپن آشنا شوم. پاتریک در حال حاضر مشغول کار بر روی یک پروژه تحقیقاتی در مورد صنعت جهانی یوگا است. وی در کودکی با یوگا و مدیتیشن آشنا شد و طی ۲۰ سال گذشته هر دو روش را به طور گسترده در سراسر دنیا آموخته است. او نیز یک دوچرخه سوار مشتاق است.
دکتر مک کارتی توضیح زیر را در مورد مراقبه ارائه داد؛
وی گفت: “مدیتیشن اساساً در مورد قرار دادن آگاهی فرد بر روی یک نقطه است. وی ادامه می دهد: “در یوگای کلاسیک ، هشت مرحله در این روند وجود دارد. این امر معمولاً امروزه به عنوان آشتانگایوگا شناخته می شود. مدیتیشن ، از نظر فنی ، در این سیستم خاص یوگا به عنوان مرحله هفتم درک می شود.
وی گفت: “برای دستیابی به این مراحل بعدی ، ابتدا باید در تمام مراحل قبلی موفق شوید. آنها بر پایه یکدیگر کار می کنند که بطور منظم در جهت القاء عقب نشینی در احساس و توجه متمرکز عمل می کنند. سفر درونی یوگی به سمت حالت خود به خود جذب می رود که در نهایت منجر به حالت جذب شده نهایی تمرکز می شود. ”
همانطور که دکتر مک کارنی توضیح می دهد ، فقط یک مسیر به حالت مراقبه ای ذهن نمی رسد. در واقع ، دوچرخه سواری می تواند یک راه برای کمک به ما برای رسیدن به آن باشد.
“من فکر می کنم وقتی که شما در مورد دوچرخه سواری به عنوان نوعی مراقبه صحبت می کنید ، دوچرخه سواری به ایجاد مراقبه از طریق گرد آوردن مجموعه ای از عناصر زیبایی شناختی کمک می کند. (مجموعه ای از اصول اساسی و هدایت کننده) “، او می گوید. “مراقبه را می توان به عنوان یک حالت خودجوش درک کرد که در جایی بوجود می آید که در یک ذات بودایی ، در جایی که فکر کردن نیست ، یا در واقع در شناسایی لحظه ای در بین افکار … و گسترش آن به سمت افق رویدادی که در آن چیزها و افکار نتوانند روی مشاهده گر که به طور معمول انجام می دهد تأثیر بگذارد.
“یکنواختی دوچرخه سواری اجازه می دهد تا یک شخص در یک موقعیت واقعاً سعادتمند و بدون ذهن وارد شود ، جایی که افکار شروع به فروپاشی می کنند و به نظر می رسد که کاملاً ناپدید شده اند. این حس که افکار در حال انتقال به پس زمینه هستند در واقع همان مراقبه برای من است. ”
“وقتی سوار دوچرخه ام می شوم و پدال ها را می چرخانم ، شروع به مراقبه می کنم.”
– پاتریک مک کارتنی
دکتر مک کارتنی توضیح می دهد: “اگر به برخی از ادبیات بیشتر روانشناختی و فلسفی در مورد مراقبه و حرکات نگاه کنید، آنها در مورد این حالت های افزایش دهنده پذیرش و این ایده که شما در این وضعیت، مستعد هیپنوتیزم شدن هستید صحبت می کنند. وی گفت: “این [چرخاندن پدال ها] وضعیت بسیار مشابهی با آن دارد؛ طبیعت بسیار تکراری چرخاندن و این واقعیت که شما در یک موقعیت ویژه بر روی دوچرخه قفل شده اید.
وی گفت: “هشت قدم برای رسیدن به یک وضعیت مراقبه ای؛ شامل این عقیده است که می توان حس را کنار گذاشت ، بنابراین وقتی بر روی دوچرخه سوار می شوید ، حواس خود را کنار می نهید. شما فوراً در یک حالت خاص قرار می گیرید – یک حالت جسمی خاص و همچنین یک حالت ذهنی خاص. مراقبه کمک می کند تا ذهن به یک مسیر ویژه هدایت شود که با دوچرخه سواری در یک جاده خاکی ساکت یا تک مسیره نیز به دست می آید. اینها عناصر زیبایی شناختی هستند که همه برای کمک، گرد هم آمده اند. ”
مدیتیشن فعال
اما چگونه تعمداً وارد این حالت “مراقبه فعال” می شوید؟ یکی از عناصر اصلی مدیتیشن ، تمرکز روی تنفس و حرکت تنفس است. دکتر مک کارتنی چنین توضیح می دهد؛ “دوچرخه سواری به شما یک راه جالب برای ایجاد رابطه با تنفس می دهد.”
وی می گوید: “در حالت استراحت طبیعی ۱۵ بار در دقیقه تنفس می کنیم. بنابراین به ۲۱.۶۰۰ بار در روز می رسد. زمان هایی که ما می دانیم که نفس را به درون می کشیم و بیرون می دهیم در واقع بسیار کم است. بنابراین هنگام دوچرخه سواری فرصت خوبی برای ارتباط با تنفس است.”
“اگر بتوانید سرعت تنفس خود را کاهش دهید، شما قادر خواهید بود که در سطوح مختلف آلفا – بتا – تتای ذهن هوشیار سیر کنید. بنابراین، هنگامی که در حال پدال زدن هستید، می توانید با تنفس خود ارتباط برقرار کرده و سپس روی کم کردن سرعت آن کار کنید.”
حالت های مختلف ذهن
منظور دکتر مک کارتنی از “حالات آلفا – بتا – تتای ذهن هوشیار” چیست؟ به طور خلاصه ، دانشمندان بر این باورند که حالات مختلف هوشیاری انسان با فرکانس های مختلف “امواج مغزی” مطابقت دارد. پنج نوع مختلف از امواج مغزی وجود دارد: آلفا، بتا، تتا، دلتا و گاما.
دکتر مک کارتنی می گوید: “در حال حاضر که ما تمرکز می کنیم، در وضعیت بتا هستیم. اما هنگامی که شما بسیار آرام تر می شوید به این حالت آلفا وارد می شوید. بنابراین ، وقتی می خواهید به یک وضعیت مراقبه بپردازید، سعی می کنید در حالت عمیق آلفا قرار بگیرید، شاید فقط در آن مرحله در مرز خواب باشید (دلتا).
“این زمانی است که شما حالت های عمیق آرامش و آگاهی را تجربه می کنید، که می تواند تا بالاترین حالت گاما ، که به “موج بینش” مشهور است، پیش برود.
چگونه این مسئله را به دوچرخه سواری ربط دهیم؟
“هنگامی که از کوه پایین می آییم یا در جاده دوچرخه می رانیم، باید در حال حاضر باشیم و این وضعیت کاملاً سعادتمندانه است – شما در مرز کنترل هستید ، اما شما استاد آن هستید.” مک کارتنی می گوید؛ “این کار کاملاً متفاوت با چرخاندن پشته ای از چرخ دنده هاست که سعی می کند از خط قرمز عبور نکند یا واژگون نشود. اگر دوست دارید صبحانه را در بالای تپه ها بخورید، تنفس، تمرکز و آگاهی از خود احتمالاً در زمان صعود نیز بسیار مهمتر است و می تواند به همان اندازه ی پایین آمدن از تپه ها سعادتمندانه باشد.”
“این حالت های مختلف فقط جایی است که شما می توانید بنشینید، استراحت کنید و گذر افکار را در ذهن ببینید.”
قرار گرفتن بر روی یک دوچرخه
“اگر می خواهم راجع به چیزی فکر کنم ، در جاده دوچرخه سوار می شوم و اگر می خواهم مدتی فراموش کنم ، بر روی جاده خاکی دوچرخه سواری می کنم.”
– سیمون جولیانی ، نکات دوچرخه سواری
منطقه مرزی آلفا-تتا گاهی اوقات به عنوان “حالت جریان” ، مرز بین هوشیاری و نیمه هوشیاری شناخته می شود. این یک ذهن بدون افکار هوشیار است، منطقه ای که همه چیز به طور خودکار اتفاق می افتد. وقتی سوار می شویم در حالت بتا شروع می کنیم اما به سمت آلفا و در نهایت تتا حرکت می کنیم.
این حالت جریان چه حسی دارد؟ چگونه آن را تشخیص می دهید؟
دکتر آسلسون توضیح می دهد: “این تمرکز، منحصر است به طوری که برخی از محیط های پیرامونی دیگر آنجا نیستند. شما فراآگاه هستید. بیان آن مشکل هست. ”
دکتر آسلسون می گوید؛ ” که اکثر مردم حتی ممک است ندانند که وارد این حالت تتا شده اند.” اما برای رسیدن به آن چه کاری می توانیم انجام دهیم؟
دکتر آسلسون توضیح می دهد: “آن برای من به موقعیت و جا بسته است. وقتی در یک مسیر جذاب قرار دارید، می دانید که برای زنده ماندن باید تمرکز خود را حفظ کنید. بعضی اوقات دور و بر چنین هست. اغلب برای من در جنگل است ، به هر حال در جایی احساس راحتی می کنم.”
و به همین دلیل به نظر می رسد که همه مشکلات شما پس از یک دوچرخه سواری خوب جاده ای پاسخ داده شده اند ، آن به خاطر وضعیت تتا است که شما در مسیر وارد شده اید. در حالت تتا شما در خلاقیت بهینه قرار دارید و دریافت شهودی شما در اوج است.
خلاصه
مدیتیشن هزاران سال یک عمل ذهنی و معنوی بوده است و تفسیرهای زیادی درباره آنچه در آن دخیل است و آنچه که در دستیابی به شما کمک می کند وجود دارد. همانطور که دکتر مک کارتنی و دکتر آسلسون توضیح داده اند ، بیش از یک مسیر برای صلح و شفافیت وجود دارد که یک حالت مراقبه، از جمله از طریق حرکت تکراری دوچرخه سواری می تواند به همراه آورد.
تحقیقات مراقبه هنوز در مراحل ابتدایی خود است ، اما نشان داده شده است که افرادی که مراقبه می کنند ممکن است مزایای بسیاری از یک ذهن سالم را تجربه کنند. این که ورود به یک حالت خلاق در هنگام دوچرخه سواری در جاده ، جایی که ذهن آگاهی منجر به حل یک مشکل یا وضوح آن می شود ، یا ورود به “منطقه جریان” هنگام یک دوچرخه سواری کوهستانی که شما را در “اکنون” قرار می دهد، مدیتیشن فقط یک دلیل دیگر برای دوچرخه سواری است که چرا دوچرخه سواری برای ذهن ، بدن و روح خوب است.
ترجمه : سینا یاوریان
شما را به این تجربه بی نظیر دعوت می کنم.
باشگاه دوچرخه سواری و مدیتیشن گروه آموزشی و پژوهشی نیک اندیشان
فصل بهار سال ۱۳۸۶ نیز با برنامه های متنوعی همراه بود که به چند مورد از آنها اشاره میکنیم. باشد که ثبت خاطرات و رویدادهای گروه نیک اندیشان تجربه های ما را به دیگران منتقل و انگیزه بخش ادامه راهمان بشود.
پارک طالقانی
صبح جمعه ۷ اردیبهشت ۸۶ ساعت ۹:۳۰ به همراه ۶ نفر از دوستان به پارک طالقانی رفتیم و تا ظهر آنجا بودیم
نرمش کردیم و تمرین تنفس و از هوای بهاری لذت بردیم
آبشار سنگان
روز جمعه ۲۱ اردیبهشت ساعت ۷ صبح چهل نفر میدان شهر زیبا جمع بودیم
از مسیر زیبا پر از شکوفه های گیلاس و شقایق های زرد و قرمز و ریواس، مسیر آبشار را در پیش گرفتیم در مسیر برای چای و استراحت و تجدید قوا در کافه ای نشستیم با هم آواز می خواندیم و از حضور هم لذت می بردیم بسیاری با هم آشنا شده و دوست شدند
دشت لار
صبح دوشنبه ۱۴ خرداد ۸۶ ساعت ۶ زیر پل سیدخندان جمع شدیم و به همراه ۵۹ نفر از دوستان به وسیله سه دستگاه مینی بوس به دشت لار رفتیم
با و جود ترافیک بسیار سنگین در جاده ولی بسیار خوش گذشت و از طبیعت بسیار زیبای آنجا لذت بردیم
هنگامی که در یک صبح زیبا در طبیعت دوچرخه سواری می کنید و هوای پاک و خنک صبحگاهی را به درون ریه های خود می کشید و مناظر زیبا وارد چشم شما شده و احساس فرح بخشی در شما ایجاد می کنند، شما از همه ذهنیت های خود رها می شوید و زمان حال را تجربه می کنید. درک زمان حال؛ آن چیزی که تجربه آن نتیجه مدیتیشن است و هدف مدیتیشن رسیدن شما به آرامش درونی و لذت بردن از خود و اطرف است. با تکرار مدیتیشن در شما یک آرامش دایمی ایجاد می شود که در هیاهوی شهر و خیابان نیز می توانید آن آرامش را در درون ذهن و بدن خود به همراه داشته باشید.
همانطور که بیان شد دوچرخه سواری برای لذت و تفریح و آرامش به کارگرفته شده و استفاده از دوچرخه سواری به هدف کسب این کارکرد اولیه یعنی داشتن آرامش و مدیتیشن میتواند که به آسانی صورت گیرد، چرا که آن را به همراه خود دارد و کافیست توجه خود را به این موضوع معطوف کنیم و از این کارکرد حداکثر بهره را ببریم.
بیایید با هم به مدیتیشن دوچرخه سواری برویم. در حین دوچرخه سواری می توان به اطراف و طبیعت نظاره کرد و از تفکرات خالی شد. می توان بر روی رکاب زدن توجه کرد و در حالی که با آرامش رکاب می زنیم توجه خود را بر روی کارکرد عضله ها معطوف کرده و ذهن آگاهی(mindfulness) را تجربه کنیم. بعد از رکابزنی در طبیعت با نشستن بر روی علف های خنک به صورت جمعی مدیتیشن کرده و با طبیعت یکی شدن را تجربه کنیم. در حین رکاب زدن جمعی نیز همچون نشستنِ جمعی برای مدیتیشن، می توان سینرژی را حس کرد و تعلق به یک مجموعه را به طور ملموس درک کرد.
همه ورزش ها قبل از اینکه به عنوان ورزش شناخته شوند به عنوان بازی برای کودکان و یا بهانه برای دور هم جمع شدن بزرگترها و در واقع برای تفریح فردی یا جمعی شکل گرفته اند. در دوران گذار صنعتی و شهر نشینی، برای سلامت انسانها ، بازی ها به عنوان ورزش توصیه شدند و بازی ها تک به تک و به مرور به عنوان بازی بین المللی ثبت و در مسابقات بین المللی به اجرا درآمدند. به طور نمونه اخیرا یک بازی که به نام زو در ایران و به نام کبدی (kabaddi) در هند و پاکستان مرسوم بوده، از مسابقات آسیایی سال ۱۹۸۲ به‌صورت نمایشی و پس از آن جزء مسابقات رسمی بازی های آسیایی قرار گرفته است.
دوچرخه سواری نیز یک تفریح و بازی فرح بخش برای کودکان بود. بچه که بودیم دوچرخه سواری را به خاطر کم کردن اضافه وزن انجام نمی دادیم بلکه دوست داشتیم که نوازش باد را بر روی صورت خود احساس کنیم، با سرعت برانیم، دور بزنیم ، از سرازیری با سرعت پایین بیاییم و یا با دوستانمان مسابقه بدهیم. امروزه نیز درست است که مسابقات حرفه ای دوچرخه سواری به طور بین المللی برگزار می شود. اما مردم معمولی نه برای مسابقات و نه برای کم کردن وزن، دوچرخه سواری را انتخاب می کنند. بلکه بیشتر افرادی که دوچرخه سواری را انتخاب می کنند به این دلیل است که از آن لذت می برند. هم نوستالژی دوران کودکی است هم لذت سواری و هیجان تعادل است. در ضمن اینکه مزایای جانبی سلامتی و بدنسازی را نیز با خود به همراه دارد.
اینها رو نوشتم که تاکید کنم که دوچرخه سواری پیش از اینکه یک ورزش برای تن باشد یک ورزش برای روان هست چراکه تفریح برای روان ضروریست. سلامتی بدن و ذهن در بیشتر ورزشها همراه هم هستند و هر دو تامین می شوند. از طرف دیگر بیشتر ورزش ها به تعادل بین ذهن و بدن نیاز دارند و در برقراری این تعادل بین تن و روان نیز بسیار موثر می باشند. در دوچرخه سواری که اولین گام در یادگیری آن، نگهداشتن تعادل دوچرخه است، می توان یادگیری هماهنگی ذهن و بدن را به وضوح مشاهده کرد.
هنگامی که در یک صبح زیبا در طبیعت دوچرخه سواری می کنید و هوای پاک و خنک صبحگاهی را به درون ریه های خود می کشید و مناظر زیبا وارد چشم شما شده و احساس فرح بخشی در شما ایجاد می کنند، شما از همه ذهنیت های خود رها می شوید و زمان حال را تجربه می کنید. درک زمان حال؛ آن چیزی که تجربه آن نتیجه مدیتیشن است و هدف مدیتیشن رسیدن شما به آرامش درونی و لذت بردن از خود و اطرف است. با تکرار مدیتیشن در شما یک آرامش دایمی ایجاد می شود که در هیاهوی شهر و خیابان نیز می توانید آن آرامش را در درون ذهن و بدن خود به همراه داشته باشید.
همانطور که بیان شد دوچرخه سواری برای لذت و تفریح و آرامش به کارگرفته شده و استفاده از دوچرخه سواری به هدف کسب این کارکرد اولیه یعنی داشتن آرامش و مدیتیشن میتواند که به آسانی صورت گیرد، چرا که آن را به همراه خود دارد و کافیست توجه خود را به این موضوع معطوف کنیم و از این کارکرد حداکثر بهره را ببریم.
بیایید با هم به مدیتیشن دوچرخه سواری برویم. در حین دوچرخه سواری می توان به اطراف و طبیعت نظاره کرد و از تفکرات خالی شد. می توان بر روی رکاب زدن توجه کرد و در حالی که با آرامش رکاب می زنیم توجه خود را بر روی کارکرد عضله ها معطوف کرده و ذهن آگاهی(mindfulness) را تجربه کنیم. بعد از رکابزنی در طبیعت با نشستن بر روی علف های خنک به صورت جمعی مدیتیشن کرده و با طبیعت یکی شدن را تجربه کنیم. در حین رکاب زدن جمعی نیز همچون نشستنِ جمعی برای مدیتیشن، می توان سینرژی را حس کرد و تعلق به یک مجموعه را به طور ملموس درک کرد.
فصل زمستان سال ۱۳۸۵ نیز با برنامه های متنوعی همراه بود که به چند مورد از آنها اشاره میکنیم. باشد که ثبت خاطرات و رویدادهای گروه نیک اندیشان تجربه های ما را به دیگران منتقل و انگیزه بخش ادامه راهمان بشود.
برنامه بوستان جهان کودک
روز جمعه ۱ دی ۱۳۸۵ به همراه ۹ نفر از همراهان نیک اندیشان و ۶ نفر از دوستان به بوستان طالقانی رفتیم. ساغت ۱۰: ۳۰ همراهان را در ایستگاه متروی میرداماد دیدیم آیین باشگاه کوه و تفریحات نیک اندیشان را یاداوری کردیم و به بوستان رفتیم جایی برای نشستن یافتیم و برای قاسملو تولد رفتیم و وسطی بازی کردیم و با همراهیه هم ناهار آماده کردیم. شعر خواندیم آتش درست کردیم و خیلی خوش گذشت و در ساعت ۱۷ نیز برنامه تمام شد.
پارک چیتگر
روز جمعه در تاریخ ۸ دی در ساعت ۱۱به همراه ۱۲ تن از همراهان و ۸ نفر از میهمانان به پارک چیتگر رفتیم و برف بازی کردیم و آیین باشگاه کوه و تفریحات را خوندیم تا تفریح لذت بخشی داشته باشیم و به هم آسیب نرسونیم در پارک استپ هوایی بازی کردیم و کلی خندیدیم. ناهارهای بچه ها رو با هم خوردیم و ساعت۱۷:۳۰ برنامه تموم شد.
عیادت یکی ازهمراهان
از دیگر برنامه های زمستان سال ۱۳۸۵ این بود که روز ۱۹ دی ماه به همراه ۵ نفر از همراهان از یکی از اعضای گروه نیک اندیشان در بیمارستان اختر عیادت کردیم . هرچند لحظات کوتاهی بود ولی همراهمان را که در بستر بیماری بود بسیار خوشحال کرد
